Zoals eerder beloofd ben ik er ook regelmatig en Bassie en Adriaan fans kunnen dan vragen aan me stellen over de optredens, mijn boek en alle Bassie en Adriaan TV-series. Ik heb beloofd de dagen
dat ik er zeker ben op mijn homepage te melden en hier komen ze:
Natuurlijk ben ik er met de opening op 14 oktober, maar die is al uitverkocht.
Tot en met 23 oktober ben ik er zeker op de volgende dagen en uren.
15 oktober tussen 11 en 12 uur en 15 en 16 uur
16 oktober tussen 15 en 16 uur
20 oktober tussen 15 en 16 uur.
21 oktober tussen 15 en 16 uur.
22 oktober tussen 15 en 16 uur.
23 oktober tussen 15 en 16 uur.
Op andere dagen en tijden kom ik wel eens binnen lopen, maar ik kan nu niet zeggen wanneer dat is.
PS. Ook in Museum Vlaardingen is een mondkapje verplicht en ik ga er vanuit dat alle B&A fans zich
daar aan houden. Maar mocht ik binnen lopen en constateren dat er mensen zijn die hun mondkapje niet op hebben maak ik direct rechtsomkeer.
Ik vind het leuk om iets van fans te krijgen, maar tegen COVID-19 zeg ik: 'Nee dank je'.
Discussie hierover is uitgesloten
Elke dag naar het strand
Het is nu heel warm in Nederland maar die hete zomers waren er vroeger ook en één ervan vergeet ik nooit meer. De bloedhete zomer van 1959. Die zomer heb ik ook beschreven in mijn boek
“Moe, ik kan een
salto!”
Ik vond en vind strand vreselijk. Als ik nu denk aan zand op mijn lichaam, krijg ik spontaan rillingen. Maar ondanks mijn fobie voor zand en strand ging ik in die snikhete zomer 1959 elke dag
naar het strand. Waarom? Dat lees je hier nu.
In het begin van 1959 brak Bas een klein botje in zijn pols. Dat betekende dat hij maanden in het gips moest en dat wij maandenlang met ons acrobaten nummer konden optreden. Werk vinden dat
je met één hand in het gips kan doen valt niet mee, maar Bas vond het. Hij had gehoord dat het strand in ’s Gravenzande verpacht werd voor het verkopen van ijs. IJsscheppen met één arm in het
gips zou zonder problemen gaan. Bas ging naar de verpachting en had geluk. De jaren ervoor was het steeds slecht weer geweest dat de ijscoman niets verkocht had. Daardoor kreeg Bas de vergunning
voor een paar gulden.
1959 werd de warmste zomer sinds jaren en het had de meeste zonnige en tropische dagen. Het strand in ’s Gravenzande lag daardoor elke dag eivol met zonaanbidders. We verkochten dagelijks een
recordaantal ijsjes. Bas reed ’s morgens vroeg met de ijskar naar het strand en ik reed op mijn brommer naar een bakker in ’s Gravenzande. Die draaide in zijn ijsmachine dertig liter ijs en deed
dat in twee bussen, waarna ik er op mijn brommer mee naar Bas reed. De verkoop was zo goed dat ik de hele dag heen en weer reed tussen de bakker en het strand. Bas was ook een goeie verkoper. De
ijsjes kostten toen een dubbeltje en een kwartje, maar de Duitse gasten vroegen regelmatig om een ijsje van vijftig cent. Dan schepte Bas er twee van een kwartje, zette ze op elkaar en zei: ‘Eén
ijs van vijftig cent.’
In de namiddag verplaatste Bas zijn ijskar naar een plek vijf kilometer verderop, op de dijk. Dat was precies de plaats waar de strandgasten moe werden als ze naar huis fietsten.
Onder het genot van een ijsje konden ze dan even uitrustten. Als laatste maakten we nog een rondje door ’s Gravenzande. We verkochten tussen de twaalf en vijftien bussen ijs per dag en verdienden
op een bus ijs ongeveer vijftien gulden. En dat in een tijd dat een arbeider tachtig gulden per week verdiende. We werkten opnieuw twaalf uur per dag en zeven dagen per week, maar dat vonden we
niet erg. Door die drukte hadden we geen tijd om het geld op te maken en dus spaarden we goed.
In die periode wilde mijn moeder een bankstel kopen op afbetaling. Toen mijn vader dat hoorde werd hij ongelofelijk kwaad. Hij was tegen geld lenen en zei altijd: ‘Je geeft pas geld
uit als je het verdiend hebt.’Hij ging daar zo ver in dat hij zei: ‘Als dat bankstel op afbetaling het huis in komt, ga ik het huis uit.’ En dat meende hij. Mijn moeder wilde dus een bankstel
kopen en had geen geld, en ik had geld en wist niet wat ik ervoor moest kopen. Ik bedacht een oplossing. Ik gaf haar het geld en zei: ‘Dit is voor een bankstel, een kast, een eethoek en nieuwe
vloerbedekking.’ Met mijn zeventien jaar was ik heel trots dat ik dat kon doen.
Hallo allemaal,
Ik was even een weekje terug in Nederland en dat was me het weekje wel. Eventjes bij die langs en eventjes daar heen. Maar heel veel eventjes zijn bij elkaar hele lange dagen. Natuurlijk zijn wij, Ina en ik, ook bij Bas en zijn vrouw geweest en dat was niet eventjes. Zoals beloofd, had ik voor Bas Japans eten meegenomen en hij heeft niet gegeten maar
gevr#%#, eh ik bedoel genoten.
Ik vond dat hij er goed uitzag en stukken was opgeknapt.
Hij zit nog wel aan te hikken tegen de operatie aan zijn hand aan het einde van deze maand en dat begrijp ik heel goed.
Leuk nieuws voor de muziekliefhebbers!
Vorige week hebben we van een fan, die liever anoniem wil blijven, verschillende muziekjes opgestuurd gekregen die gebruikt zijn in de serie De Plaaggeest. Hij schreef erbij dat deze
muziek afkomstig is van een tape die vroeger daadwerkelijk bij de montage is gebruikt. Een ex werknemer van het NOB had deze tape op Marktplaats te koop aangeboden.
Hoe het kan dat een werknemer zomaar tapes bij het NOB kon meenemen snappen wij ook niet. Maar blijkbaar ging dat vroeger zo. Misschien zijn de filmrollen van De Plaaggeest ook op die manier
verdwenen...
In ieder geval veel plezier met de 'nieuwe' achtergrondmuziekjes! De titels zijn nog steeds onbekend maar nu de volledige nummers op ons YouTube kanaal staan herkent iemand ze misschien.
Bas (83) en Aad (76) van Toor zijn waanzinnig trots op hun succes. Niet alleen op YouTube zijn Bassie en Adriaan nog steeds razend populair, ook op iTunes en Spotify wordt er nog massaal
geluisterd naar de liedjes van de clown en acrobaat. Binnenkort komt er een officiële playlist met alle liedjes in samenwerking met CTM.
‘Het blijft maar doorgaan’, zegt manager Sjef Scholte (Mountain Road Entertainment Group). ‘Na het geweldige succes van de tentoonstelling in 2017, zijn we nu in gesprek met museum Vlaardingen om
daar mogelijk in 2020 iets permanent op te zetten. Bassie en Adriaan en hun waanzinnig populaire series en liedjes zijn nog steeds actueel. We zijn iedere keer weer blij verrast over het
enthousiasme en hoe het duo nog leeft bij iedereen. We hopen dat dat nog heel lang zo blijft!’.
Voor meer informatie over Bassie en Adriaan: www.bassie-adriaan.nl. De video’s van het bekende duo zijn te vinden op hun officiële YouTube-kanaal, de liedjes te beluisteren via Spotify en Apple Music.
‘Het Geheim van
de Sleutel’ is vanaf vandaag te zien.
Leuk nieuws voor de liefhebbers van de achtergrondmuziek van Bassie en Adriaan. Door Alexander en een vriend van hem zijn er twee titels gevonden die gebruikt zijn in de serie De Plaaggeest.
Het gaat om de muziek die gebruikt is tijdens de scenes bij de lift en in de gymzaal. Alexander bedankt! Je hebt veel fans blij gemaakt met deze vondst!
Onlangs verschenen er in de weekbladen Privé en Weekend en op TV bij SBS shownieuws artikelen over een rechtszaak die wij al jarenlang hebben met enkele acteurs. Hoewel het als nieuws werd
gepresenteerd, betreft het een probleem dat al elf jaar speelt. Vele fans hebben mij in de loop van de jaren daar vragen over gesteld en daar heb ik nooit op geantwoord, maar gezien de
onwaarheden die werden geuit in de bladen en TV, leg ik nu uit waar de rechtszaak over ging en het geschil nog steeds over gaat.
Dit bericht had ik liever niet had geschreven, maar na diverse publicaties in weekbladen en TV programma,s en door de vele vragen van onze fans, voel ik mij nu genoodzaakt openheid van zaken te
geven in de juridische kwestie die wij (Bas en ik) al elf jaar lang hebben met enkele acteurs die in de Bassie en Adriaan series meewerkten.
Laat ik bij het begin beginnen.
2005 was voor mij een heel zwaar jaar. Eind 2003 onderging ik een zware operatie en een kankergezwel werd uit mijn mond verwijderd. Daarna kreeg ik ook nog 30 bestralingen en de gevolgen daarvan
waren vreselijk. Altijd een pijnlijke droge mond en mijn smaak was verdwenen. Door de langdurige narcose was ook mijn geheugen slecht geworden en kon ik mij niet meer concentreren. In die periode
kwam Paul van Gorcum, voor het eerst sinds mijn operatie, op bezoek. Toen hij hoorde hoe ellendig ik mij voelde, nam hij afscheid met de woorden. "Ik sta altijd voor je klaar, een belletje is
voldoende." Maar in plaats van hulp ontving ik een maand later een brief van een advocaat die namens enkele acteurs en waaronder ook Paul van Gorcum, vele tonnen van ons eisten. Dat was heel
vreemd want er was nog nooit één acteur geweest die ooit had gezegd dat de betalingen niet in orde waren en we spraken iedereen regelmatig.
We antwoordde de advocaat dat die eis belachelijk was dat iedereen het geld had ontvangen zoals we waren overeengekomen en dat was niet weinig ook. Als antwoord op dat schrijven werden we voor de
rechter gedaagd. Na enkel jaren procederen kwam de uitspraak van de rechtbank. Wij kregen van de rechters op alle punten gelijk en ze bevestigde dat we duidelijk bewezen hadden dat alle acteurs
hun geld hadden ontvangen zoals in de contracten en afspraken was overeen gekomen en wij niemand iets schuldig waren.
De eisers (acteurs) gingen daarop in hoger beroep en na jaren procederen kwamen de rechters eind 2013 met de uitspraak dat enkele acteurs recht hadden op een vergoeding voor hun medewerking aan
de series Plaaggeest, Sleutel, Diamant en de Professor.
Daar was ik het niet mee eens want wij hadden de rechten van die series gekocht van Joop van den Ende Producties BV en de acteurs hadden een contract getekend met de clausule; "De acteurs
ontvangen 10 jaar na opname geen vergoeding meer voor hun werkzaamheden aan de serie."
Wij hebben ons er bij neergelegd en zoals in de uitspraak stond op 23 december 2014 de accountantsrapporten met de verkoopcijfers van de series de Plaaggeest, Sleutel, Diamant en Professor vanaf
februari 2002 opgestuurd naar hun advocaten. Maar de woordvoerster van de acteurs, Bianca von der Oelsnitz, blijft ontkennen dat we alle cijfers hadden gestuurd, negeert de uitspraak van de
rechters en eist nog steeds € 190.000,- .
Dat bedrag is veel meer dan de totaal opbrengst van die vier Dvd's. Dat bedrag eist ze voor alle acteurs die bij elkaar nog geen 9 % in beeld waren in die series. Ze gaat totaal voorbij aan het
feit dat wij alle series schreven, regisseerde, monteerde of hermonteerde, de hoofdrollen vertolkten, alle kosten voor het digitaliseren van die DVD betaalde enz. enz.
Mijn berekening is reëler en is gebaseerd op de accountantsrapporten en de uitspraak van de rechters en komt uit op een te verwaarlozen bedrag voor de acteurs. In zijn totaliteit nog niet eens €
2.000,--.
Dit is dus de kwestie zoals die nu 11 jaar loopt en al die jaren werden en worden er door bepaalde acteurs de meest uiteenlopende onwaarheden over ons verteld. Zolang de zaak onder de rechter was
hebben wij daar nooit iets over gezegd, zoals dat hoort. Maar nu is de uitspaak er is en na al die onzin die er over ons verteld word in interviews, kunnen wij ook weer wat zeggen.
Tegen het weekblad Privé had Paul van Gorcum gezegd, "Op een receptie lopen ze me straal voorbij." Had hij verwacht dat ik dan zou zeggen, "Hoi Paul, wanneer zien we elkaar weer in de rechtszaal
en gaan we dan weer net zo lachen als de vorige keer?"
Ook gesuggereerd hij dat wij hem voor zijn werkzaamheden als de Baron een fooitje betaalde.
Voor 18 opnamedagen en 7 reisdagen in Amerika in 1993 ontving hij (zie bijlage) fl. 37.453,- plus eerste klas hotel, vliegreizen en ook nog 2.500 dollar zakgeld. Is dat een fooitje? Een gemiddeld
bruto maandloon in 1993 was fl. 3.500,-. Het spreekt voor zich dat Paul van Gorcum zich niet houdt aan de destijds gemaakte afspraken.
Begin november 2015 ontvingen we via de advocaat van Bianca von der Oelsnitz het verzoek om ondanks het grote verschil in eis toch met haar te komen praten. Ik heb voor die eer bedank omdat ik
niet voor een nutteloos gesprek van Spanje naar Amsterdam reis.
Sindsdien hebben we, buiten haar optreden in de Privé en SBS Shownieuws niets meer van Bianca von der Oelsnitz of de acteurs gehoord. Blijkbaar heeft Paul van Gorcum bewust gekozen voor de
publiciteit om ons in diskrediet te brengen. Ook hij weet dat hij geen enkele kans maakt om een aanzienlijk bedrag in de wacht te slepen.
Aad van Toor
